Tramuntana Moraal vh verhaal

Een trip om nooit meer te vergeten en wondermooi maar technisch en loodzwaar! Wij deden het voortraject om de route te verkennen in september met mooi & warm weer maar ook dan zijn de etappes lang. Hier is een overzichtje

Dag 1 : 33km 1700 hm – 7 a 8hr

Dag 2 : 47km 2200 hm – 10 hr

Dag 3 : 42km 2300 hm – 10 a 11 hr

Wij deden onze navigatie & tracking met de GARMIN fenix 6S Pro Solar. Je kan de 3 trails terug vinden op Garmin Connect onder Tramuntana trail Fisiotics. Meer info over de trail kan je vinden onder verslag DAG 1

Omdat de GR 221 nog over privé terrein loopt is dus niet alles bewegwijzerd en is het behelpen met steenmannetjes en gps/kaart.

Het eerste etappe heeft weinig plaatsen tot bevoorrading en al helemaal geen fonteintjes en zeer weinig riviertjes om drinkbaar water te vinden. Dit valt beter mee dag 2 waar je veel dorpjes passeert en dag 3 waar er soms wat waterkraantjes te vinden zijn.

Een echte aanrader ivm hotelletjes & restaurant waren ;

Verslag van Britta Wylleman

Eigenlijk hadden we kunnen voorspellen dat onze Tramuntana trail run in Mallorca memorabel zou worden. Oorspronkelijk gepland voor 2020 moesten we deze eerst al een jaar uitstellen omwille van corona. Gelukkig bleven Stef en Sofie even enthousiast als begeleiders door trainingsmomenten in te plannen en ook de groep door onvermoeibaar samen te komen en kilometers te lopen ter voorbereiding. Toen er ongeveer twee weken voor het vertrek nog vluchten werden afgelast en last minute moest worden omgeboekt had dat misschien onze tweede tip kunnen zijn. Vervolgens blijkt nog een week voor vertrek dat er “slecht weer” voorspeld is. Met een zucht haal ik shorts en lichte t-shirts uit mijn valies en wissel ik ze in voor wat extra lange broeken, warme t-shirts en regenkledij. Goed, daar gaat het vooruitzicht van een rustig nazomer-weertje, ideaal loopweer en toch nog wat bruinen en vitamine D opdoen om de komende winter in België door te komen. Wanneer we op de avond voor de eerste loopdag allemaal samen in het hotel eten is onze groep van 10 lopers zoals steeds enthousiast en goedgezind maar toch valt er wat spanning en twijfel in de atmosfeer te voelen, alleszins bij mij.

Er werd uitbundig gespeculeerd wanneer de regen effectief zou vallen, sommigen beweerden dat we toch droog zouden kunnen starten, anderen dat we best pas na 11u zouden starten want dat de regen dan zou minderen… Het kwam er uiteindelijk op neer dat we niet gespaard werden. Wat begon met lichte motregen in de eerste 15 minuten mondde al snel uit in onophoudelijke stortbuien. Vaak ook gepaard met koude rukwinden en potdichte mist, “slecht weer” kan je dus best een understatement noemen, dit was een echte storm! Hij kreeg zelfs de naam “Blas”, en behalve de voormiddag op onze laatste loopdag, toen we konden genieten van de zon en het mooie uitzicht van Mallorca, heeft hij de hele tijd genadeloos doorgeraasd.

De weersomstandigheden vielen dus enigszins tegen, maar dit werd ruimschoots gecompenseerd door de fantastische organisatie van de hele reis, inclusief volg/bevoorradingswagen, ongelooflijk lekker en véél eten en fantastische hotelletjes met zachte bedden. Het weinige uitzicht dat we hebben gehad deed me ook denken dat Mallorca een fantastisch mooie reisbestemming is, te bevestigen door later nog eens terug te gaan. Maar het was vooral de groep die het zo’n topreis maakte, vol enthousiasme, blijven mopjes maken in de gietende regen, relativeren van lichamelijke pijntjes en elkaar aanmoedigen. Ik kan iedereen aanraden eens zijn grenzen te verleggen en een ultratrail te proberen lopen.

Besluit van Walter

Wat een tocht! Episch. Een klein groepje van ordinaire lopers zonder grote ambities noch ervaring heeft zichzelf van zijn beste en sterkste kant laten zien. Ultra trails lopen is eigenlijk voor iedereen haalbaar, zolang je maar leert omgaan met ongemak en pijn. Je leert dat je eigenlijk veel meer aankan dan je dacht en dat je dit vooral voor jezelf doet. Nochtans helpt het veel om wat gezelschap te hebben tijdens de donkere moment. Je leert ook dat je veel moet eten zelf al heb je geen honger. En dat bier ook helpt tegen de pijn en een vermoeide geest. Deze groep heeft dit uitmuntend gedaan en ik zou meteen tekenen voor een volgend avontuur met deze mensen. Alleen niet meteen. Volgend jaar misschien. 😉

Afsluiter van Frederic

Zaterdag 13 november, kort voor het duister, liepen we de laatste kilometers naar het busje waarmee Stef ons stond op te wachten. Een fantastisch gevoel maakte zich van ons meester. Voor vermoeidheid was er geen plaats. Het enige wat nu nog telde was een laatste warme douche, een lekkere maaltijd en een frisse pint. En wat doe je dan tijdens zo een diner? Plannen maken voor de volgende uitdaging, wat dit smaakt naar meer!

Waar en wanneer dat weet ik nog niet, maar wel dat het opnieuw onder de vakkundige begeleiding van Stef en Sofie zal zijn!