Dag 3 Beloofde de mooiste dag te worden en dat was het ook! Eindelijk kwam Mallorca tot zijn recht met kilometers Piedra en sec en prachtige vergezichten.
Wij deden onze navigatie & tracking met de GARMIN fenix 6S Pro Solar. Je kan de 3 trails terug vinden op Garmin Connect onder Tramuntana trail Fisiotics
De dagetappe startte vanuit Soller met direct een stevige klimmetje van 800hm tot Coll de l’offre via eindeloze trappen naast een kolkende rivier door het overtollige water.
Eenmaal op de Coll is het zicht fenomenaal en daal je af richting het stuwmeer Cuber.
Na de bevoorrading aan het meer hadden we nog steeds de zon boven ons hoofd en splitste de groep zich in twee. Hier kan je kiezen links af te slaan en de glooiende traverserende route te volgen langsheen het waterbekken of je gaat pal omhoog naar Coll des portellet (Coll de sa). Die laatste geeft toegang tot Refuge Tossals Verds (530m) . Een prachtig ommetje waar je via kettingen langsheen rotswanden omhoog gaat.
Eenmaal de refuge ( die dicht was ) gepasseerd begin je weer aan lange klim tot Coll des Prat 1205m. Het slechte weer had ons ondertussen weer ingehaald en bleef hangen in de bergen met als gevolg dat alle trailtjes letterlijk riviertjes waren geworden. Vanuit deze col kan je normaal gezien het start- en eindpunt van de GR zien maar door de dikke mist konden we amper 50m zien.( zie foto onderaan ) Het was dus een watergeploeter tot aan de finish 😅Tramuntana zoals waarschijnlijk nooit iemand hem eerder heeft gedaan in epische omstandigheden 🤗maar dat maakte het memorabel!
Verslag van Walter Brosius
De volgende en derde ochtend waren de weergoden even iets beter gezind of ze hadden bevoorradingsproblemen voor hun regenwater. We konden dus tussen de buien vertrekken tijdens een opklaring en gingen vol goede moed de bergen weer in. Tijdens een prachtige klim kregen we de mooiste regenbogen te zien. Die ochtend was de enige tijd dat we wat hebben kunnen genieten van de prachtige natuur en uitzichten van de Tramuntana. Helaas trok het tegen de middag weer dicht en begon de storm weer te huilen. Ja lap!! Het is niet waar he! Vooruit dan maar, regengeiten die we zijn. Op een of andere manier liepen Tom, Simon en ik rustig verder en kwamen we helemaal doorweekt en versleten rond 19h30 aan. Het moest van mij geen minuut langer duren want ik had de laatste uren toch een ontsteking ontwikkeld aan mijn scheenbeen en die begon toch behoorlijk pijn te doen. Als geslagen honden klommen we in de bus en werden we weer geweldig goed verzorgd door onze coach om uiteindelijk aan te kunnen schuiven aan een heerlijk avondmaal.